performance

En Saskia, heb jij nog iets op te merken over de notulen? “Eh nee, die lees ik nooit.” Ongemakkelijke stilte. Wat bijval. Een korte discussie. En uiteindelijk: voortaan geen notulen meer. Bam.

Een aantal weken geleden volgde ik een workshop over Het Nieuwe Werkoverleg. Eigenlijk ben ik allergisch voor alles waar ‘het nieuwe’ voor staat, maar door het enthousiasme van een paar collega’s en een gemeenschappelijke ergernis – ellenlange vergaderingen – besloten we dat er te veel winst te halen viel om sceptisch te zijn.

Waarom blinkt de een in iets uit en de ander niet. We zijn geneigd te denken dat talent nu eenmaal aangeboren is. Dat is prettiger voor je gemoedsrust dan dat je gewoon niet genoeg je best hebt gedaan. We leggen oorzaken van onze eigen tekortkomingen het liefst buiten onszelf (als ik de kans had gehad, het talent had gehad, ouders met geld had gehad, etcetera). Maar wat als je meer in je mars hebt dan je denkt. Wat als blijkt dat je een wereld aan mogelijkheden hebt en jij aan zet bent?

Alweer een half jaar geleden kwam ik in een nieuwe werkomgeving terecht. Een hele ontdekkingstocht. Hoe ervaren je ook bent: dan ben je weer een beginner. Je valt weer terug in S2 of zelfs S1 van Hersey’s kwadrant: je bent weer onbekwaam. Dat is niet erg. Met een gezonde dosis nieuwsgierigheid en een beetje goede wil van collega’s ben je zo up and running.

Nadat je weet waar de kantine is, de toiletten en de printer begint het pas. Hoe werkt het hier?