Het geheime wapen van elke organisatie
Mijn oog viel op een artikel van Rebels at work waar het ging over veerkracht in organisaties. En niet zozeer…
Mijn oog viel op een artikel van Rebels at work waar het ging over veerkracht in organisaties. En niet zozeer…
Vier weken. Na vier weken houd ik de ballen niet meer in de lucht en raak ik afgeleid tijdens calls,…
Aan dit artikel in The Guardian van alweer een jaar geleden refereer ik regelmatig. Misschien niet zo spannend, maar bij mij resoneerde het dusdanig dat ik er vaak aan denk en het me helpt keuzes te maken. Er wordt een interessant onderscheid gemaakt tussen de “ideal self”, degene die je zou zijn als je al je doelen en ambities zou verwezenlijken en de “ought self”, degene die je zou zijn als je alle verplichtingen naar anderen zou naleven en altijd doet wat moreel juist is. Wat maakt ons uiteindelijk gelukkig?
Jaren geleden zat ik zowel werk- als privétechnisch in een diep dal. Ik moest íets positiefs in mijn leven hebben. Ik wilde kundalini yogales gaan geven, maar kwam nergens tussen. Nee was echter geen optie. Ik stond met mijn rug tegen de muur. Dus: niet linksom, dan rechtsom. Ik ben een ruimte gaan huren, flyers gaan maken en heb wat gepromoot op facebook.
Met een manager evalueer ik een wat ons betreft een geslaagde teammiddag. Als een collega binnenstapt en ons hoort, zegt hij: “en wat levert dit nu direct op? Wat is er morgen anders?” Interessant. Want wat als je niet direct iets merkt?
Morgen zie je misschien niks anders, maar er is wel een zaadje geplant dat vanzelf een keer gaat ontkiemen als de tijd rijp is. Maar daar moet je wel op durven vertrouwen.