Zonder progressie geen motivatie
”The best way to motivate people is by facilitating progress”
We weten inmiddels wel wat medewerkers het meest motiveert. Medewerkers willen zich gewaardeerd en gezien voelen. Ze willen fijne collega’s door wie ze zich gesteund voelen. En weten waar ze het voor doen: zinvol werk. Toch?
Ja en nee. Ondanks dat al bovenstaande zaken van groot belang zijn, is er iets anders wat nog meer impact heeft op ons werkgeluk volgens psychologen Teresa Amabile en Steven Kramer in hun boek ‘The Progress Principle’. Zij hebben uitgebreid onderzoek gedaan naar wat zij ‘inner work life’ noemen ofwel wat zich in ons hoofd afspeelt gedurende de dag: onze gedachten, gevoelens en drijfveren. Door bij zo’n 240 medewerkers dagelijks een vragenlijst af te nemen met aandacht voor de ups en downs van die dag kregen zij – real time – goed inzicht wat gebeurtenissen op de dag met ons welzijn doen.
Over inner work life
Het onderzoek omvat 12.000 dagboekverslagen en leverde mooie inzichten op. Het ’inner work life’ wordt sterk beïnvloed door gebeurtenissen gedurende de dag zoals een evaluatie met een manager, vergaderingen of een terloops gesprek bij de koffie-automaat. Vaak bleken ogenschijnlijk kleine gebeurtenissen veel impact te hebben. De impact van het inner work life op performance is groot. Er is een sterke samenhang gevonden tussen inner work life en de dimensies creativiteit, productiviteit, betrokkenheid en collegialiteit. Creativiteit is als 21st century skill interessant: deelnemers genereerden tot 50% meer ideeën op dagen waarop zij in goede doen waren.
Des te belangrijker te weten hoe medewerkers in een positieve modus komen en welke rol een leidinggevende daarin kan spelen.
Grootste impact op inner work life
De belangrijkste voorwaarden voor een positief ‘inner work life’ zijn zinvol werk, duidelijke doelen, autonomie, hulpvaardigheid en ruimte voor ideeën: alles wat mensen nodig hebben om voortgang te boeken in hun dagelijks werk. Want wat blijkt? Niet waardering, maar progressie heeft de grootste impact op ons inner work life. Progressie triggert niet alleen positieve emoties zoals tevredenheid, blijheid en plezier, maar draagt bij aan ons gevoel van eigenwaarde en iets bereikt te hebben. Dat zorgt ervoor dat het werk, maar ook de organisatie als positiever wordt ervaren – wat weer tot hogere motivatie en betrokkenheid leidt. Het effect blijkt ook nog eens van langere duur.
Door de dagboeken kregen de onderzoekers inzicht wat progressie deed met de gedachten en gevoelens van deelnemers. Het geloof in eigen kunnen groeit iedere keer als progressie geboekt wordt. Zo kunnen medewerkers in een positieve flow komen en versterken inner work life en progressie elkaar.
Het lijkt op het eerste gezicht vreemd dat progressie het meeste impact heeft, maar “als er geen vooruitgang wordt geboekt, valt er ook niks te waarderen” stellen Amabile en Kramer. Waar de meeste managers en HR professionals zich zullen richten op aandacht en waardering doen ze er dus beter aan zich te richten op het faciliteren van voortgang. Katalysators daarvoor zijn autonomie, hulp, ruimte voor ideeën en benodigde hulpmiddelen, maar ook het leren van zowel problemen als successen.
Daarom werkt agile/scrum goed: daar ligt de focus op voortgang en weten medewerkers door de voortdurende feedback welke stappen zijn gemaakt en wat next steps zijn. Het is niet voor niets dat agile werken sterk bijdraagt aan betrokkenheid en werkgeluk.
De tegenhanger van progressie – tegenslag – kent een nog sterkere impact. Een hele opvallende conclusie is dat tegenslag (setbacks) zelfs nog sterker doorwerkt dan micromanagement.
Do’s en don’ts voor managers
- Een veel gemaakte denkfout is dat als je de juiste mensen in huis haalt en de organisatie op de goede manier structureert dat progressie dan vanzelfsprekend is. Professionaliteit is geen garantie voor progressie;
- 28% van de kleine events triggerde grote reacties, dus wapper niet zo maar een ogenschijnlijk klein akkefietje weg. Dat kan gaan doorwerken in de hoofden van medewerkers en als een boomerang terugkomen;
- Organiseer het werk zo (of geef feedback) zodat mensen weten of ze progressie maken;
- Tegenslag heeft een sterker effect op ons ‘inner work life’ dan voortgang (tot 5 keer zo sterk): focus dus allereerst op het reduceren van dagelijks gedoe. Dat kan veel verschil maken;
- “checking in, not checking up on people”: als je niet van plan bent daadwerkelijk bij te dragen aan het werk, kun je beter niet vragen hoe het met het werk staat;
- stel jezelf dagelijks de vraag: wat is hetgeen dat ik vandaag kan doen om progressie te faciliteren?
Inzicht in eigen effectiviteit
Het bijhouden van een dagboek op zich gaf deelnemers inzicht in hun drijfveren en eigen rol in successen of conflicten. Door afstand te nemen zagen medewerkers wat er echt gebeurde op het werk en waarom. De vragenlijsten werden massaal geretourneerd: het leverde de deelnemers echt wat op. Onbewuste energielekken of energiebronnen komen aan de oppervlakte.
Ook aan de slag? Deze vragen kun je aan het einde van de dag voor jezelf beantwoorden:
- welke gebeurtenis springt er uit vandaag en hoe heeft dat mijn gemoedstoestand beïnvloed?
- waar heb ik progressie gemaakt en wat was de impact ervan op mijn gemoedstoestand?
- Welke katalysators hebben bijgedragen aan mijn werk vandaag en kan ik die morgen ook benutten?
- Wat is datgene dat ik kan doe om morgen progressie te maken?
- Wat voor tegenslag had ik vandaag en wat kan ik daarvan leren?
- Welke beperkingen hadden invloed op mijn werk vandaag? Hoe kan ik die morgen voorkomen?
- Heb ik vandaag positief bijdragen aan de gemoedstoestand van anderen? Hoe zou ik dat morgen kunnen doen?
De kunst is volgens Amabile en Kramer te leren van wat de dag heeft gebracht (dat is immers ook progressie). Als je een goede dag hebt gehad, bedenk waarom en geniet van wat je bereikt hebt. Als je een slechte dag had, bedenk dan ook waarom en probeer te bedenken waar je toch enige vooruitgang hebt geboekt.
